Rozdział I.

Z perspektywy Izy:

Właśnie otrzymałam wyniki mojej matury. Poszło mi zadziwiająco dobrze, nie spodziewałam się aż takich dobrych. Najlepiej zdałam język niemiecki i angielski, w końcu zawsze od zawsze ciągnęło mnie do języków, szczególnie do angielskiego. Jednak moja ciężka praca się opłaciła, teraz tylko pora złożyć papiery na studia. Wybieram się do Warszawy na dziennikarstwo sportowe. W końcu sport, a szczególnie piłka nożna to moja pasja, już tyle lat kibicuję Chelsea i FC Barcelonie, nie wyobrażam sobie życia bez tych dwóch klubów i weekendu w sezonie bez meczu. Pewnego dnia postanowiłam sobie, że po maturze, kiedy już będę pełnoletnia pojadę do Londynu na mecz. Zabieram też ze sobą swoją przyjaciółkę Sandrę, co prawda nie interesuje się ona piłką, ale na pewno będzie zadowolona z powodu wyjazdu za granicę.  Akurat przeprowadziła się do Anglii moja kuzynka, więc będę miała się u kogo zatrzymać. W końcu dzięki pewnemu graczowi właśnie z Chelsea w ogóle zaczęłam oglądać piłkę nożną…

W tym samym czasie, w pewnym domu, gdzieś w Londynie:

Był piękny majowy dzień, tuż przed zakończeniem sezonu. Fernando właśnie bawił się w ogrodzie ze swoimi dziećmi Leo i Norą. Jego żona Olalla była w domu. Nic nie zapowiadało tego, co za chwilę miało się wydarzyć….

Po kilku minutach Hiszpanka przyszła do ogrodu z trzema walizkami: jedną dużą i dwiema mniejszymi.

- Nando, muszę ci coś powiedzieć – zaczęła łagodnie.

- Jedziesz gdzieś na wakacje? Beze mnie ? Przecież zostały mi tylko 2 tygodnie do końca sezonu, obiecałem Ci, że pojedziemy z dziećmi do Disneylandu na Florydzie.

- Nie do końca wyjeżdżam na wakacje. Ja.. ja nie wiem, jak mam Ci to powiedzieć..

- Mów, zniosę wszystko – odpowiedział Hiszpan, spodziewając się słów, które miały za chwilę paść.

- Odchodzę, wyjeżdżam z dziećmi do Hiszpanii i tam już zostaję.

- Zostawiasz mnie ? Po tylu latach spędzonych razem ? – Torres poczuł się tak, jakby otrzymał cios w samo serce.

- Zrozum Nando, nasz związek nie ma sensu. Ostatnio trochę się kłóciliśmy, nasza miłość się wypaliła i uważam, że to beznadziejny pomysł jeszcze to kontynuować.

- Ja do Ciebie czuję ciągle to samo, co czułem, kiedy pierwszy raz Cię zobaczyłem. Przecież możemy wszystko naprawić, a przynajmniej spróbować. Olly, ja ciągle Cię kocham, nie zostawiaj mnie – ciągnął Hiszpan ze smutną miną. Właśnie tracił osobę, którą bardzo kochał i nic nie mógł na to poradzić.

- Ja już Cię nie kocham. Prawda jest taka, że mam kogoś – odpowiedziała Olalla z dziwną miną.

- Kto to jest ? – zapytał Fernando.

- Nie wiem, czy powinnam Ci to mówić, to Cię zrani jeszcze bardziej, to, że już nie czuję do Ciebie tego, co kiedyś, nie oznacza, że chcę żebyś cierpiał.

- Mów, w tej chwili to już nic nie zrobi mi różnicy – stwierdził Fernando z coraz bardziej zagniewaną miną, smutek powoli zamieniał się w gniew, kiedy dowiedział się o zdradzie.

- Cokolwiek ode mnie usłyszysz, wiedz, że to nie była wina tej osoby, tak zdradziłam Cię z tym mężczyzną, ale to moja wina, ja go do tego namówiłam, potem pomiędzy nami narodziła się miłość, z nią nie można walczyć.

- Więc kto to jest ? – Torres myślał, kto to mógł być. Ktoś z jego przyjaciół ? Dani, Juan, David ? No przecież nie..

- Sergio Ramos.

- Co, kurwa ? Chcesz mi powiedzieć, że zdradziłaś mnie z moim najlepszym przyjacielem ? Kiedy to się stało, co ? – Torres nie mógł zrozumieć tego, że jego najlepszy przyjaciel tak się zachował. W końcu dziewczyna kumpla jest zawsze nietykalna, to była od zawsze podstawowa zasada męskiej przyjaźni.

- Pamiętasz, kiedy Chelsea grała w finale Ligi Mistrzów w Lizbonie z Realem Madryt w zeszłym roku ? Właśnie wtedy. Zawsze lubiłam Sergio, dobrze o tym wiesz. Poszłam do niego do pokoju pogratulować mu wygranej, był bardzo zadowolony z powodu zwycięstwa i mnie pocałował. Potem powiedział mi, że zawsze mu się podobałam. Mnie też on nie był obojętny. I tak to się właśnie zaczęło.

- Chcesz powiedzieć, że przez cały rok przyprawiałaś mi rogi z Ramosem, którego kurwa traktowałem jak jebanego brata ?

- Nie zrozum mnie źle, ważne, że dowiedziałeś się tego ode mnie, a nie z pierwszej strony jakiegoś magazynu plotkarskiego.

- Ojej, jakże jesteś wspaniała, że raczyłaś mnie poinformować o swoim wybryku sama. Co, teraz może oczekujesz ode mnie tego, że będę Ci życzył szczęścia w nowym związku, co ? – odparł sarkastycznie Torres.

- Nie gniewaj się na mnie, proszę, serce nie sługa.

- Idź już stąd, nie chce mi się z Tobą rozmawiać, od dzisiaj Ty i Sergio jesteście dla mnie zerami, nie chcę mieć z wami nic wspólnego. Powiedz mi tylko, co będzie teraz z dziećmi ?

- Lecą ze mną do Hiszpanii, tam będę mieszkać teraz z moim nowym partnerem.

- Jeszcze zobaczymy, Leo i Nora są dla mnie wszystkim, będę o niej walczył z Tobą w sądzie, jeżeli będzie trzeba, muszę je widywać.

- Ja ci nie zabraniam z nimi kontaktu, ale zrozum, że dzieciom lepiej jest z matką, a Ty ciągle wyjeżdżasz na mecze, chcesz je zostawiać za każdym razem z opiekunką ?

- Chyba.. Chyba masz rację, ja chcę ich szczęścia – odpowiedział łagodniej Fernando. – Z Tobą nie chcę mieć już nic do czynienia, w innych kwestiach niż opieka nad dziećmi. – dodał gniewniej.

- Muszę już iść, za godzinę mam samolot do Madrytu, chodźcie dzieci, pożegnajcie się z tatą, bo teraz nie będziecie się z nim codziennie widywać.

Kilka minut później przyjechała taksówka. Olalla, Leo i Nora wsiedli do niej, a Fernando ze złością zdjął z palca swoją srebrną obrączkę i cisnął nią o ziemię. Był jednocześnie zły i zrozpaczony, nie wiedział, co ma ze sobą zrobić…

*

I mamy pierwszy rozdział. Sorry, Sergio, musiałam, najbardziej mi pasowałeś tutaj do tej roli. Nawet nie wiecie, jak mi smutno, że tak zraniłam Fernando, zresztą jeszcze nieraz zostanie zraniony w tym opowiadaniu, cóż, życie jest brutalne. Ale oczywiście wiele szczęśliwych momentów też już mam zaplanowane :)